በምድረበዳ ውስጥ መና ማግኘት ትልቅ በረከት ነው፡፡ መልካም በሆነች የተስፋይቱ ምድር (ፍሬና በረከት በሞላች ምድር) እየኖሩ በመና መኖር ግን አለመታደል ነው፡፡ ምክንያቱም በአካል ከምድረ በዳ ወጥቶ ነገር ግን የምድረ በዳን ሕይወት መቀጠል ስለሆነ፡፡ እግዚአብሄር ይህንን ጉስቁልና “ከዛሬ” በኃላ ከሕዝቡ ላይ ሲያስወግደውና ያንን በማድረጉ ደግሞ ደስ ብሎት ሲናገር እናያለን፡፡ “ዛሬ የግብፅን ነውር ከእናንተ ላይ አንከባልያለሁ “ ይላልና፡፡

በሕይወት ኖረን፣ ተጨማሪ የእግዚአብሄር ቃል፣ ተጨማሪ የእግዚአብሄር መልካምነት፣ የእግዚአብሄር ጥበቃ፣ መልካም ፍሬ ለማፍራት ይረዱን ዘንድ የተቀበልናቸው የጸጋ ሥጦታዎችና ተጨማሪ አገልግሎቶች ሁሉ በአሁንና በሚመጣው ዓመት መካከል ፍሬ አፍርተን እንድንገኝ ነው፡፡ እርሱ (ሠራተኛው) ግን መልሶ፦ ጌታ ሆይ፥ ዙሪያዋን እስክኰተኵትላትና ፋንድያ እስካፈስላት ድረስ በዚች ዓመት ደግሞ ተዋት። ወደ ፊትም ብታፈራ፥ ደኅና ነው፤ ያለዚያ ግን ትቈርጣታለህ አለው።” (ቁ 6-9)፡፡

ለእኛ “የሚቀጥለው ዓመት” የተባለው መቼ ይሆን? ከተሠጠን የጸጋና የእንክብካቤ ዘመን ምን ያክሉን እንዲሁ አሳልፈን ይሆን? ፍሬስ ይታይብን ይሆንን? በክርስቶስ በኩል ጽድቅን ከተቀበሉት አማኞችም ያንን የጽድቅ ፍሬ እያፈሩ እንድኖሩ ይፈልግባቸዋል፡፡ጌታ “እኔ የምወዳቸውን ሁሉ እገሥጻቸዋለሁ እቀጣቸውማለሁ፤ እንግዲህ ቅና ንስሐም ግባ።” ይላልና (ራዕ 3፡19)፡፡

… ይህም የምንሰብከው የእምነት ቃል ነው፡: እንደ ሓዋሪያው አገላለጽ፣ በዘመኑ የነበሩት እስራኤላዊያን “የእግዚአብሔርን ጽድቅ ሳያውቁ የራሳቸውንም ጽድቅ ሊያቆሙ ሲፈልጉ፥ ለእግዚአብሔር ጽድቅ አልተገዙም” (ቁ.3) ። ያ ማለት ምን ማለት ነው? ሰዎች ይጸድቁበትና ይድኑበት ዘንድ የተላከላቸውን ኢየሱስን ማመን ትተው፣ በሙሴ ህግ ላይ ሙጭጭ ብለው በመቆም፣ እጅግ እየደከሙ ግን ደግሞ ሳይጸድቁ ይኖራሉ፡፡
በዘመናችም ይህ በግልጽ ይታያል፡፡ ብዙ ሰዎች ኢየሱስን አምኖ በእርሱ ከመጽደቅ ይልቅ፣ “እኔ ክፉ ነገር አላደረግሁ፣ ሰው አልበድልም፣ አልሰርቅም፣ አላመነዝርም፣ እጾማለሁ፣ ለደሃ እሰጣለሁ፣ ወዘተ. እያሉ የራሳቸውን ጽድቅ ይደረድራሉ፡፡ መጽሓፍ ቅዱስ ግን እንዲህ ብሎ በግልጽ ያስቀምጣል

ኢየሱስን አለመስማት ለሰው ልጅ ሕይወት ትልቅ ጉዳት ነው፡፡ ስለዚህ ነው “እርሱን ስሙት፡፡” የሚል ድምጽ የመጣው፡፡
ከማናቸውም ጊዜ የበለጠ፣ በጸጋ ጊዜ ውስጥ አለን፡፡ በብዙ የእግዚአብሄር ምህረትና መልካምነት፣ በጸጋው በሚሠጡ የተለያዩ ለቤተክርስቲያን የተሰጡ ስጦታዎች ተከበን አለን፡፡ ጌታን ከፈለግነው ለማግኘት በካህናት ወይም በመላዕክት በኩል መቅረብ ወይም የበግ ጠቦት፣ ኮርማ ወዘተ.ማቅረብ አያስፈልገንም፡፡ ጌታ ኢየሱስ ራሱ የተከፈተ በር ሠጥቶናል፣ “ለምኑ ይሠጣችሁሃል፣ ፈልጉ ታገኛላችሁ፣ መዝጊያውን አንኳኩ ይከፈትላችሁሃል” ብሎ፡፡ “በስሜ የምትለምኑትን አብ ይሠጣችሃል” ብሎም መክሮአል፡፡ ግን ደግሞ በዚህ ሁሉ በረከትና ሥጦታ፣ በዚህ ትልቅ ዕድልና ጊዜ በአግባቡ እየተጠቀምን ይሆን?
ስንቶቻችን በዚህን ጊዜ እንኳ ኃጢአት ከብዶን እንኖራለን፣ ስንቶቻችን በዚህን ጊዜ ስንፍናና “እንቅልፍ” ከብዶን የምንናገረውንና የምናደርገውን እስከማናውቅ ድረስ እንቅልፍ ተጫጭኖናል?
እያዬን የማናይ፣ እየሰማን የማንሰማ፣ ጌታ ከእኛ ጋር እያለ የማናስተውል፣ ግን በእንቅልፍ ልብ የምንቀባጥር ጌታም የምታዝበን ስንቶች ነን?
ሕይወታችንና ዘላለማችን በኢየሱስ ውስጥ አለ፡፡ ኢየሱስን መስማት እግዚአብሄር አብ ከእኛ የሚፈለገው ትልቅ ነገር ነው፡፡ “በልጁ የሚያምን የዘላለም ሕይወት አለው፤ በልጁ የማያምን ግን የእግዚአብሔር ቍጣ በእርሱ ላይ ይኖራል እንጂ ሕይወትን አያይም።” ተብሎ ተጽፎአልና (ዮሃ 3፡26)፡፡ “እርሱን ስሙት፡፡”

ኢየሱስም፦ እጠይቃችኋለሁ፤ በሰንበት በጎ ማድረግ ተፈቅዶአልን ወይስ ክፉ? ነፍስ ማዳንን ወይስ መግደል? አላቸው። “እግዚአብሔር እንዲህ ይላል፦ በመንገድ ላይ ቁሙ ተመልከቱም፥ የቀደመችውንም መንገድ ጠይቁ፤ መልካሚቱ መንገድ ወዴት እንደ ሆነች እወቁ፥ በእርስዋም ላይ ሂዱ፥ ለነፍሳችሁም ዕረፍት ታገኛላችሁ፤ እነርሱ ግን፦ አንሄድባትም አሉ። እኔም፦ የመለከቱን ድምፅ አድምጡ ብዬ ጠባቆችን ሾምሁባችሁ፤ እነርሱ ግን፦ አናደምጥም አሉ። አሕዛብ ሆይ፥ ስለዚህ ስሙ፤ ማኅበር ሆይ፥ እነዚያ የሚያገኛቸውን እወቁ። ምድር ሆይ፥ ስሚ፤ እነሆ፥ ቃሌን ስላልሰሙ ሕጌንም ስለ ጣሉ በዚህ ሕዝብ ላይ የአሳባቸውን ፍሬ ክፉን ነገር አመጣባቸዋለሁ።”

ከጊዜያዊ ሃብት፣ ጊዜያዊ ደስታ፣ ጊዜያዊ ሳቅ ና ጊዜያዊ አድናቆት ማግኘት ይልቅ ጊዜያዊ ችግራቸው፣ ጊዜያዊ ራባቸውና መገፋታቸው ዘላለማዊ ብጽዕናን ያስገኛልና፡፡ ኢየሱስን መከተል የራስን ነፍስ ማትረፍ ነው፡፡ ግን ከኢየሱስ ይልቅ ሌላውን ለማግኘት ከኢየሱስ መራቅ ነፍስን ማጉደል ነው፡፡ ስለዚህ ኢየሱስ እንዲህ እያለን ነው “ስለ ነፍስ የሚሠጥ ቤዛ የለም፡፡ የራስን ነፍስ ጥሎ ሌላ ሁሉ ትርፍ ማግኘት አስከፊ ክሳራ ነው፡፡”

በመጀመሪያ ታንኳን ብቻ የፈለገ ቢመስልም ለካስ ጌታ ጴጥሮስን ራሱን ፈልጎት ነበረ፡፡ እነርሱም ይህ ታላቅ ጥሪ በልባቸው ሚዛን ሲደፋ አሳ በማጥመድ ህይወት ውስጥ አይተውት የማያውቁ እጅግ ብዙ አሣ ይዘው ሳሉ ተሯሩጠው ገበያ ከማፈላለግ ይልቅ ጀልባቸውን ወደ ዳር አውጥተው ያ ሁሉ የተደነቁበትን ብዙ አሣ እዛው ጥለው ጌታን በህይወት ዘመን ሙሉ ለመከተል ወሰኑ፡፡ ከጌታ ካገኙት ብዙ አሣ ይልቅ ጌታን ራሱን መከተል የተሻለ ሆኖ አገኙት፡፡ ታንኳህን ለጌታ ሥጥ፡፡ እንቺም ታንኳሽን ለጌታ፡፡