የአንዱን ቁሳዊ ባዶነት በመሙላት የሌላውን መንፈሳዊ ባዶነት ይቀይራል፡፡ ነገሩ በትክክል ቢመረመር መስካሪዎች አሉ፡፡ ለበረከታችን፣ እኛ ከሓፍረት የተረፍንበት፣ እኛ ከሞት የዳንበት ምክንያቱ ጌታ በልጆቹ ተለምኖ ደርሶልን እንደሆነ የሚመሰክሩ መስካሪዎች አሉ፡፡ እግዚብሄር በጸሎቶቻቸው ስለረዱን ሰዎች የተባረከ ይሁን፡፡ ፀጋው በዝቶልን ለሌሎች እንዲንጸልይ ስለረዳንም ስሙ ይባረክ፡፡ ቀውሶች ሲፈጠሩ፣ የሚበረግጉ ሳይሆን፣ በእምነት አስቀድመው ወደ ጌታ ከዚያም ወደ ሰዎችም የሚሄዱና ለጌታ መታዘዝን የሚያበረታቱ ሰዎች አምልጠው ያስመልጣሉ፡፡

“እግዚአብሔር በሚገኝበት ጊዜ ፈልጉት፥ ቀርቦም ሳለ ጥሩት፤ ክፉ ሰው መንገዱን በደለኛም አሳቡን ይተው፤ ወደ እግዚአብሔርም ይመለስ እርሱም ይምረዋል፥ ይቅርታውም ብዙ ነውና ወደ አምላካችን ይመለስ።” (ኢሳ 55፡6-7)
ይህ መልእክት የሚመክረን፣ ትኩረታችሁን ወደ እግዚአብሄር እንድንመልስ ነው፡፡ ሰው እርስ በእርሱን እንደሚፈልግ፣ ገንዘብን፣ ሃብትን፣ ዝናን ክብርን፣ ወዘተ. እንደሚፈልግ እግዚአብሄርን “ወዴት አለህ” ብሎ መጠየቅ ቢችል በሕይወቱ ትልቅ ነገር አድርጎአል ማለት ነው፡፡ “እግዚአብሄርን መፈለግ” የራስን ደንነት፣ የራስን ደስታ፣ የራስን ዘላለም፣ የራስን ነጻነት መፈለግ ነው፡፡ ውድ አንባቢ ሆይ፣ አንተም/አንቺም አሁን ጊዜ አለህ/ሽ፡፡ አሁን፡፡ አሁን ማለት የሚትፈልገውን ለመጠየቅ፣ ለመጸለይ፣ ለማንበብ፣ ለመስማት፣ ለማሰብ፣ ለማስታወስ፣ ስትችል ማለት ነው፡፡ አሁን የሚባለው የጊዜ መቁጠሪያ በእጅህ እያለ፣ እግዚአብሄርን ፈልገው፡፡

ልጆች ከሚያዩት ነገር ተነስተው ይጠይቃሉ፣ ይፈጥራሉ፣ በምናባቸው ስእሎችን ይስላሉ፡፡ እነዚህም ሁሉ ተያያዥነት አላቸው፡፡
ልጆች ቃላትን መማር የሚጀምሩት በቤተሰቦቻቸው ዘንድ ተደጋግሞ በሚነገር፣ በቤታቸውም ሆነ በአከባቢአቸው ኖሮ ከሚሰሙትና ከሚመለከቱት ነገር ተነስተው ነው፡፡ ቃላትን ቢቻ ሳይሆን ጽንሴ-ሓሳቦችንም እንዲሁ፡፡ ስለዚህ አከባቢና በዓይን የሚታዩ ነገሮች በትውልድ ላይ የሚያመጣውን ነገር የተረዱ የተለያዩ አካላት በዘመናት ውስጥ ትውልዶችን የራሳቸው ለማድረግ በብዙ መልኩ እየሰሩ ነበሩ፤ ዛሬም እየሰሩ ይገኛሉ፡፡
በተለይ በዘመናችን በሚታዩ ተንቀሳቃሽም ሆነ ተንቀሳቃሽ ባልሆኑ ስእሎች በመጠቀም፣ በጌሞች፣ በአሻንጉልቶችና በሙዝቃዎች ትውልድ ገና ክፉና ደጉን ሳያውቅ እነርሱ የሚፈልጓቸውን ነገሮች (ሓሳቦችና ፍልስፍናዎች) ያስተምሩአቸዋል፡፡ ገና ከልጅነት መናገር፣ መዘመር፣ ማሰብ፣ መለማመድና ያንንም መሠረት አድርገው መጠበብ ይጀምራሉ፡፡ በኢያሱ መጽሓፍ ውስጥ ስናነብ እንዲህ ይላል፡- “ከዮርዳኖስም ውስጥ የወሰዱአቸውን እነዚያን አሥራ ሁለቱን ድንጋዮች ኢያሱ በጌልገላ አቆማቸው።” (4፡20) ቃሉ “ለልጆችህም አስተምረው፥ በቤትህም ስትቀመጥ፥ በመንገድም ስትሄድ፥ ስትተኛም፥ ስትነሣም ተጫወተው። በእጅህም ምልክት አድርገህ እሰረው፤ በዓይኖችህም መካከል እንደክታብ ይሁንልህ። ቤትህም መቃኖች በደጃፍህም በሮች ላይ ጻፈው።” ይላልና (ዘዳግም 6:7-9)